Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης: Μία από τις σημαντικότερες αγίες μορφές του 20ού αιώνα!

Ο άγιος Γεώργιος Καρσλίδης (1901-1959) αποτελεί μια από τις πιο ξεχωριστές, και σημαντικότερες αγίες μορφές του 20ού αιώνα! Η ζωή του μοιάζει σαν να ανακεφαλαιώνει πολλές άλλες μορφές αγίων βιοτών τις οποίες διαβάζουμε στον συναξαριστή.

Άλλωστε, δεν είναι απλά ένας όσιος της εκκλησίας, αλλά και ένας ομολογητής-μάρτυρας ο οποίος έζησε ιδιαίτερα σκληρές μέρες δοκιμασίας και μαρτυρίου κατά την περίοδο της κομουνιστικής επικράτησης στην Γεωργία. Με αποκορύφωμα, βεβαίως, την αντιμετώπιση του εκτελεστικού αποσπάσματος.

Ο μοναχός Συμεών, όπως μετονομάστηκε από Αθανάσιος ο Άγιος κατά την κουρά του, δέχτηκε αρκετές σφαίρες από τα πυρά του εκτελεστικού αποσπάσματος, αλλά κυρίως στα πόδια! Και έτσι δεν ήταν φονικές. Γι’ αυτό και στη συνέχεια του χάρισαν την ζωή, αφού ένας νόμος προνοούσε πως όποιος επιζήσει μετά από πυρά εκτελεστικού αποσπάσματος δικαιούται χάρη!

Και ήδη εμείς νιώθουμε να μας κατακλύζει η θεία χάρη της οποίας ο ίδιος ήταν φορέας, μετέχοντας και εμείς στην μαρτυρική ζωή του σχετικά νέου αγίου της Εκλλησίας μας. Η αγιοκατάταξη του από την Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου έγινε το 2008.

Ο ίδιος, ο ομολογητής, μάρτυρας άγιος μας διέτρεξε ολόκληρο τον βίο του και ως ένας πνευματοφόρος άγιος Γέροντας, ένας όσιος και κόσμημα της Εκκλησία και του κόσμου! Στάθηκε πλάι στον πονεμένο άνθρωπο της εποχής του και μάλιστα μέσα σε ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες επιβίωσης, περιόδους ξεριζωμού και προσφυγιάς, παγκοσμίων πολεμικών συρράξεων, κατοχής, εμφυλίου πολέμου…

Εποχής που η παράδοση του τόπου η εκκλησιαστική αλλά και ο πατροπαράδοτος τρόπος ζωής δέχτηκε ιδιαίτερα πλήγματα, αδιάκριτες αναθεωρήσεις και αμφισβήτηση, ενώ ο ίδιος στάθηκε εις τύπον φανέρωσης Χριστού στο μέσο του αιώνος του, μια απλόχερη φανέρωση της θείας χάριτος στον ταραγμένο κόσμο!

Ο γεννημένος στην Γεωργία, από γονείς Πόντιους προσφυγικής καταγωγής, άγιος βίωσε από μικρή ηλικία πολλούς θανάτους και απόπειρες δολοφονίας του, τόσο σωματικούς όσο και ψυχικούς και πνευματικούς. Ήδη, από τριών χρονών έχασε τους γονείς του σε επιδημία χολέρας, λίγο αργότερα την δεύτερη μητέρα του, δηλαδή την γιαγιά του και ακολούθως την χαριτωμένη αδελφή του στης οποίας στον τάφο έβλεπαν φως. Κατά την εκταφή των λειψάνων της, μάλιστα, αυτά έφεραν σημάδια αγιότητας!

Αλλά δεν ήταν μόνον αυτά. Ο μικρός Αθανάσιος έζησε μαρτύριο και στα χέρια του αδελφού του και ήταν συνεχώς ένας αποδιωγμένος που μερικές φορές έβρισκε στερνό καταφύγιο στους τάφους των γονιών του! Μέχρι που αποφάσισε να εγκαταλείψει μόνος και έρημος την εχθρική και σκληρή οικογένεια του αδελφού του. Έτσι άρχισε να περιφέρεται μέσα στο καταχείμωνο στον χιονισμένο Καύκασο!

Από ‘δω και πέρα, όμως, ο μικρός Αθανάσιος μοιάζει να μένει ενώπιος ενωπίω με τον Θεό και έτσι και ο ίδιος ο Θεός και μέσω των αγίων του θα τον αναλάβει προσωπικά και θα του συμπαρασταθεί και θα τον κατευθύνει. Αρχικά με την εμφάνιση των Τριών Ιεραρχών οι οποίοι του έδωσαν να γευτεί την παραδείσια χάρη και αίγλη και ακολούθως ο άγιος Γεώργιος ο οποίος τον έβαλε στο άλογο του και τον μετέφερε κάπου μακρυά για να αρχίσει μια διαφορετική ζωή! Γι αυτό και θεωρούσε τον άγιο Γεώργιο ως προστάτη του και έτσι έλαβε και το όνομά του κατά την χειροτονία του.

Ιδιαίτερα, όμως, σημαδιακή ήταν η τελετή της κουράς του (20 Ιουλίου 1919), αφού κατά την διάρκεια της ακούστηκαν καμπανοκρουσίες! Κατά την εποχή εκείνη κάτι τέτοιο ήταν απαγορευμένο και έτσι, ο έντρομος στην αρχή ηγούμενος, όταν διαπίστωσε τι ακριβώς συνέβη τέλεσε αμέσως νέα ακολουθία κάνοντάς τον μεγαλόσχημο!