Βρίσκεται εκεί ψηλά..
Η Γλυκιά και Αγέρωχη Παναγιά για πάνω από 700 χρόνια ,με ταπεινούς υπηρέτες Της ,τους 6 Πατέρες της Μονής και τον Καθηγούμενο Αρχιμανδρίτη Νεκτάριο Κωτσάκη ,
Ιερά Μονή Ομπλου βρίσκεται 15 χιλιόμετρα και σε υψόμετρο 750 μέτρων από την Αποστολική πόλη των Πατρών για να μας προστατεύει .
Τιμάται στα Εισόδια της Θεοτόκου και πανηγυρίζει στις 21 Νοεμβρίου.
Από την επόμενη μέρα του Αγίου Νεκταρίου ξεκινούν οι προετοιμασίες από τους Πατέρες της Ιεράς Μονής , για να είναι όλα έτοιμα και να λάμπουν τα πάντα για να εορτασθεί όπως Της Αρμόζει!
Την Κυριακή 20 Νοεμβρίου 17.00 θα τελεσθεί Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός μετά Αρτοκλασίας κατά τον οποίον θα χοροστατήσει και θα ομιλήσει ο Σεβασμιώτατος μητροπολίτης Πατρών κκ Χρυσόστομος.
Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 5-10:15 πμ .Όρθρος κ εν συνεχεία πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία κατά την οποία θα ιερουργήσει κ θα ομιλήσει ο Θεοφιλέστατος επίσκοπος Κερνίτσης κ Χρύσανθος.Εναρξη καταβασιων 7:30.
Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 17:00. Μεθέορτος πανηγυρικός εσπερινός και εν συνεχεία μνημόσυνο υπέρ των κτητόρων,των πατέρων κ ευεργετών της Ιεράς Μονής.
Η Ιερά Μονή ιδρύθηκε το 1315 από τον ιερομόναχο Ιωακείμ και τους δυο μοναχούς μαθητές του Ιωάσαφ και Παρθένιο. Στην περιοχή αυτή υπήρχε ένα εκκλησάκι, δίπλα στο οποίο οι πατέρες έκτισαν δύο κελιά και ξεκίνησαν την κοινοβιακή ζωή της Μονής.
Στο μικρό αυτό Ναό υπήρχε μια εικόνα της Θεοτόκου η οποία είχε πολύ γλυκό πρόσωπο. Οι αρβανίτες κάτοικοι της ορεινής περιοχής των Πατρών ονόμασαν την Θεοτόκο «Όμπιλε» που σημαίνει γλυκιά Παναγιά. Από παραφθορά αυτής της λέξης πήρε και την ονομασία της η Μονή (ΟΜΠΙΛΕ — ΟΜΠΛΟΣ). Το έτος 1581 ο ηγούμενος της μονής Παχώμιος κατάφερε με έγγραφο του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιερεμία του Β’ του τρανού να αναγνωρισθεί η μονή ως σταυροπηγιακή.
Η Μονή βοήθησε αρκετά στην προετοιμασία της επανάστασης του 1821 και για αυτό οι Τούρκοι την έκαψαν πάλι τον Ιούνιο του 1821. Μια μεγάλη καταστροφή για το μοναστήρι αφού χάθηκαν πολλά ιστορικά κειμήλια, έγγραφα και εικόνες. Μετά την φωτιά οι πατέρες μάζεψαν ότι πολύτιμο είχε διασωθεί και έφυγαν για άλλες μονές στα Επτάνησα που ήταν στη κατοχή των Άγγλων.